Onzichtbaar anders: zo voelt voor mij autisme
Hoi, ik ben Bianca en ik ben een alien. Of eh… Nou ja, niet echt natuurlijk. Maar ik voel me vaak wel een alien.
Stel je voor, je komt terecht op een onbekende planeet waar alles anders is. De inwoners van die planeet zien er anders uit, ze gedragen zich anders, ze praten anders. Wat ze tegen je zeggen klinkt vreemd. Je verstaat er helemaal niets van. En als ze je met gebaren duidelijk proberen te maken dat ze iets van je willen, snap je totaal niet wat ze bedoelen.
Razendsnel denk je na: moet je nu meekomen of juist niet? Bedoelen ze dat je hier mag gaan zitten, of kun je beter blijven staan? Ze verwachten vast dat je iets terugzegt, maar wat? Is het netjes of juist heel onbeleefd als je ze aankijkt of een hand geeft? En vragen stellen, mag dat? Je begrijpt er helemaal niets meer van.
Je hersenen draaien op volle toeren, maar vinden geen antwoord. Het liefst wil je roepen: ‘Laat me met rust!’ Maar ja, dat kan natuurlijk niet. Toch?
Er is één voordeel: alle inwoners zien meteen aan je dat je niet van hun planeet komt. Omdat je overduidelijk ergens anders vandaan komt, vindt waarschijnlijk niemand het erg dat je fouten maakt of niets terugzegt.
Maar wat nou als ze dat niet aan je kunnen zien? Zo voelt autisme voor mij.
Autisme, dat heb ik. Dat zie je niet aan de buitenkant. Als je autisme hebt, ben je onzichtbaar anders.
In dit boek ga ik je uitleggen wat het betekent als je autisme hebt. Dat doe ik samen met mijn vrienden. Maak kennis met Daan, Robin en Sam.
Nieuwsgierig?
Dit was een fragmentje uit het boek. Een uitgebreider inkijkexemplaar download je hier (PDF). Meer informatie over de hoofdpersonen vind je op deze pagina!